1 Եւ Յոբը պատասխանելով ասեց.
2 Մինչեւ ե՞րբ պիտի վշտացնէք իմ հոգին, եւ ինձ փշրէք խօսքերով:
3 Ահա
4 Եւ եթէ ես իրաւ սխալուել եմ, ինձ մօտ կ’մնայ իմ սխալմունքը:
5 Կամ յիրաւի ուզում էք
6 Իմացէք ուրեմն որ Աստուած է ինձ կործանել, եւ իր ցանցովն ինձ պատել:
7 Ահա ես աղաղակում եմ` զրկա՛նք, եւ պատասխան չեմ ստանում, բողոքում եմ, բայց իրաւունք չ’կայ:
8
9
10 Ինձ քանդել է շուրջանակի, որ ես գնամ, եւ ծառի նման պոկել է իմ յոյսը:
11 Նա վառել է իր բարկութիւնն ինձ դէմ, եւ
12 Նորա գունդերը միասին եկան, եւ իրանց ճանապարհները
13
14 Ինձ ձգել են իմ ազգականները, եւ իմ ճանաչները մոռացել են ինձ:
15 Իմ տան բնակողներն ու իմ աղախիններն օտար համարեցին ինձ. ես մի օտարական եմ դառել նորանց աչքին:
16 Ծառայիս կանչում եմ, եւ նա չէ պատասխանում. իմ բերանովն պիտի աղաչեմ նորան:
17 Շունչս ընդդէմ է գալիս իմ կնոջը, եւ իմ խնդիրքը` իմ մօր որովայնի որդկանցը:
18
19
20
21 Ողորմեցէք ինձ, ողորմեցէք ինձ, ով իմ բարեկամներ. որովհետև
22
23 Ոհ երանի՛ թէ գրուէին խօսքերս, երանի՛ թէ քանդակուէին մի գրքի մեջ:
24 Երկաթի գրիչով եւ կապարով, փորագրուէին քարի վերայ յավիտեան:
25 Իսկ ես գիտեմ որ փրկիչս կենդանի է, եւ նա վերջը պիտի կանգնէ հողի վերայ:
26 Եւ իմ մորթը այսպէս թափուելուց յետոյ, այն ժամանակ
27 Որին որ ես ինքս եմ տեսնելու, եւ իմ աչքերն են մտիկ տալու նորան, եւ ոչ թէ ուրիշը. իմ երիկամունքները հալվում են իմ ներսումը:
28 Որ պիտի ասէիք. Ի՞նչ ենք հալածում նորան. եւ ինձ վերայ է գտնվում բանի արմատը:
29 Վախեցէք դուք սուրի երեսիցը. որովհետև անիրաւութիւնների դէմ բարկացող է սուրը